Gönül dağarcığıma sığdıramıyorum yine bugün seni..
Gün yüzüne gülüyorum her zamanki gibi, kalmadı gözümün feri..
Buyursun uğruna ağaran saçlar ve hoşgeldin yine yeni bir şafak vakti.
Sevindirecek sabahında tüm zamanın sayılı esirlerini,
Ciğerlerimden sökülüyorken yaşam sevinci,
Sokulur fiyatı biçilebilen ucuz bir sevgi.
Biraz vakit kaybından ibaret hepsi belki,
Sadece ismi cismi önemsiz boş bir tekpi,
Geriye elde kalanımız ise neydi?
Siyah beyaz anıların bıraktığı etki.
Sanki tadına doyamadığım üç beş zeytin ve peynir,
Beni ahengine davet eder bu güzel mevsim,
Kötü bahsetmeyi sever insan lakin bu sefer yüzün gülsün bendim.
Evet, en güzel gülsün diyen bendim,
Derken ruhunun derinliklerine indim.
Tüm gücümü sandın emdin,
Hikayede asıl küstah olan sendin,
Artık söndürme zamanı şamdan,
Bekle belki gelir geri, ayrılma camdan,
Can ederi yüksektir üç beş para puldan,
Kararı kadarınca yeterli bu kadar defol git şimdi burdan..

Güzele itaat

İyiye dair sayılacak anlar hep mi acıların ardındaki közlere gömülür de
Sıcağı sıcağına sürekli kötü öne sürülür?
İnsan elindekilerin değerini bilmeyecek kadar kör mü ya da
Haricini kendisine saklayacak kadar nankör müdür?
Sorusuna cevap vermeye meğilim yok,
Bir resmine baka kalarak geçirdiğim dakikalarım çok,
Az öfke yanında kavrulmuş çoğa karnım tok,
Hayatta var olma sebebime diyemem çok.
Yaprağın kanadının dört olamayacağı tam bir yalan,
Acılardan yandım döndüm lakin şimdi hepsi geride kalan,
Ömür dediğin iki güzel anı ve bir tek seninle yanan,
İyisine kötüsüne kısacası hepsine karşı ayakta kalabilecek olan.