Hey aşk..

Başlayan hatırlamaz, başta yoktu son bile.
Gelmiyordu söz dile ve görmüyordu göz bile.
Hiç bişey benim değildi hiç bişey de ben değildi,
Sen değildin sen bile. ben demezdim ben bile..

Yokluğun denizlerinde var oldum bir oltaya,
Tav oldum bir noktaya ve çekti beni de kuytuya.
Soyut somut bir similatörde dalmışım bir uykuya,
Çok garip bir yerdeyim et kemik bir haldeyim.

Tanrının bu sanatını insan harbi zorlamış,
Yapmacık bi sistemin hiç bi amacı kalmamış,
Hayat tiyatro sahnesi, dünya oyun bahçesi,
Oynayan çocukların neden sıfırlı karnesi..

Hep kötüydü derslerim, komikti üni. yıllarım..
Fiziği sevmemiştim hiç, dedim ki bomba yapmicam,
Evrenin bu sorununu duygusal cevapladım,
Çok güzeldi espirim de sevmemişti kel hocam..

Göze batınca susmayınca bana da kanca taktılar,
Sanki şimdi susuyorum.. Korkmam hiç bi kaçıktan !!
Ben bir mumdum aslanım, beni de böyle yaktılar,
Bende hırs yapıp bitirdim okulu sonra uzaktan..

Hiç bi oyunu ciddiye almamaktı tek suçum,
Pes etmedim ve bak hayat da ağlamaklı başlıyor..
Tayfalarca küfredin.. Sayfalarca vur koçum,
Çünkü Can çekiştikçe yerden daha da güçlü kalkıyor........

Hey aşk !! Sözlerimde saklı hep, sen elekle tart kumu,
Tam rüyaya daldım derken kim kaçırdı uykumu?
İlerledikçe yol kesen garip bi yolcu gitmiyor,
Gider dedikçe rol kesen bu yol senaryo bitmiyor..

Oynuyordu cellatı o göz görünce dağlayan,
Ellerinde bir çocuktum hıçkırıpta ağlayan,
Bak ayrılık kazanmadı ve sevgim hiç azalmadı..
Mesafelerde yetmedi o bugünü yarına bağlayan..

Dervişin semazenin hakka doğru döndüğü,
Yarım kalan bir çok kulun hasretinden öldüğü,
Düşünde kör bir ressamın hisleriyle gördüğü,
Küfr-ü aşk bu şairin mısralarda sövdüğü..

Hepsi sensin ay güneş gidince kalbe kim batar?
Ben bi çığlığım kulaklarında duyduğun kadar,
Sensizim ki bensizim ben aşka başka dairim,
Varlığın güzel bir sayfa bende böyle şairim.. ♪♫♪♫