Önümüz bahar,
Neşe, sevinç, güzel haber beklentilerinin arttığı bir dönem,
Şimdiden bir şehvete kaptırmış kendini insanlar,
Bilmiyorlar dünyayı çevrelediğini sandıkları arsaları bir dönüm,
Bilmiyorum belki de alışılagelmişlikle benden de aynısını bekliyorlar..
Anlamıyorlar havanın soğuk olduğunu ve insanların üşüyebileceğini,
Anlamıyorum hiç mi kafasını kaldırıp da yukarı bakmıyorlar?
Tam ortasındayım ve dinleyebiliyorum yine sanırım yalnızlığın sessizliğini,
Onlar eğlenedursun, kapıma yığılmış karları temizlemekle meşgulüm.
Sobanın küllerini karıştıp köz görme çabasındayken gözlerim,
Sen şöminenin kenarında hediyelerini bekleyebiliyorsan,
Soğuktan çivi kesilse eller ve kar tutsa da kirpiklerim,
Ağlamam bile, en kötüsü burnumu çeker, gözlerimi kapatır giderim.
ÜcT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder